ΟI ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Μέγας αθλητής της πίστεως του Χριστού αναδείχθηκε, αγαπητοί μου, ο αύριο εορταζόμενος άγιος Δημήτριος. Γι’ αυτό και οι πιστοί τον τιμούν. Και με ιδιαίτερη συγκίνηση, με πραγματικό συναγερμό γιορτάζουν τη μνήμη του, ως προστάτου και πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Αλλά και η Επανομή συνεορτάζει και συμπανηγυρίζει την ιερά του μνήμη, εφόσον ο ιερός Ναός μας είναι δισυπόστατος, προς τιμήν του, και καθιερώθηκε εδώ και πολλά χρόνια η μονοκκλησία.
Ο νεαρός Δημήτριος αγάπησε τον Χριστό με όλη τη φλόγα της νεανικής του καρδιάς, γι’ αυτό και προχώρησε με ανδρεία και εκπληκτικό ηρωισμό και στη θυσία της ζωής του, υπέρ του Χριστού, κατά την περίοδο των πιο σκληρών και άγριων διωγμών, επί Δεκίου (249-251 μ.Χ.).
Οι θρησκευτικοί διωγμοί αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας των Χριστιανών, γιατί εναντίον τους για πρώτη φορά, εξαπολύθηκε ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία.
Οι διωγμοί εναντίον των Χριστιανών προφητεύτηκαν από τον ίδιο τον Χριστό, στην επί του όρους διδασκαλία Του. Όπως όμως οι απόστολοι έτσι και οι πρώτοι χριστιανοί, υπήρξαν ο στόχος των διωγμών. Αλλά οι διωγμοί πάντοτε απέτυχαν στον σκοπό τους και αντί να καταπνίξουν την αλήθεια, την τόνωσαν.
Όταν οι Χριστιανοί διώκονται:
Ι. Παίρνουν καινούργια δύναμη και ζωή. Οι διωγμοί ουδέποτε πτόησαν τους αληθινούς χριστιανούς. Το αντίθετο, τους έκαναν όπως τους Αποστόλους, να κηρύττουν με μεγαλύτερη παρρησία τον λόγο της Σωτηρίας και να θεωρούν τους διωγμούς σαν ένδειξη ιδιαίτερης χάρης του Θεού σ’ αυτούς, Όπως λέει ο Παύλος στην προς Φιλιππισίους επιστολή(1:29): «Γιατί σε σας δόθηκε το χάρισμα, όχι μόνο να πιστεύετε στον Χριστό, αλλά και να υποφέρεται γι’ αυτόν ».
Αλλά δεν πειράζει. Και καταδιωκόμενος ο Χριστιανός, εάν η ζωή του είναι συνεπής με την διδασκαλία του Κυρίου, από τους διωγμούς αντλεί δύναμη και ζωή.
Εκείνοι οι Χριστιανοί που έβαψαν με το αίμα τους τα Ρωμαϊκά αμφιθέατρα, υπήρξαν οι πρωτεργάτες της μεγάλης διαδόσεως του Χριστιανισμού στον κόσμο, ώστε να αναγνωρίζει ο κόσμος, χωρίς διάκριση, ότι το αίμα των μαρτύρων υπήρξε ο σπόρος του Χριστιανισμού.
Μόνο τούτο πρέπει να εξετάσει ο Χριστιανός:
Προκαλεί τους διωγμούς με την πιστή Χριστιανική του ζωή, ή μήπως τους προκαλεί με την απερισκεψία και την επιπολαιότητα ή λόγω άλλων ελαττωμάτων του; «Προσέχετε να μη φτάνει κανένας από σας να υποφέρει τιμωρίες, επειδή σκότωσε ή έκλεψε ή έκανε κακό ή αναμείχθηκε σε ξένες υποθέσεις. Αν όμως υποφέρει επειδή είναι χριστιανός, να μην ντρέπεται αλλά να δοξάζει τον Θεό γι' αυτό» ( Α’Πέτρου 4:16) και αλλού: «Είναι καλύτερα να υποφέρετε, αν αυτό είναι το θέλημα του Θεού, επειδή κάνατε το καλό, παρά επειδή κάνατε το κακό» (3:17).
ΙΙ. Διωκόμενοι οι χριστιανοί αποκτούν παρρησία. Είναι θαυμαστή η παρρησία και το θάρρος που απέκτησαν οι μαθητές του Χρστού, αν και τόσο λίγοι και τόσο ανίσχυροι, απέναντι στους άρχοντες του έθνους τους, λέγοντάς τους: «Κρίνετε εσείς σε ποιον πρέπει να υπακούουμε. Σε σας τους ανθρώπους που μας εμποδίζετε να μιλάμε στο όνομα του Θεού, ή στον Θεό ο οποίος μας διατάσσει να μην αποσιωπούμε το μέγα θαύμα, το οποίο έγινε σε μας τους ίδιους, ώστε αν και αμαρτωλοί να γίνουμε συνεργάτες του Θεού». Ποιος από τους συνέδρους θα έλεγε κάτι αντίθετο στη δύναμη του επιχειρήματός τους.
Οι άνθρωποι που έχουν με το μέρος τους την αλήθεια, αποκτούν θάρρος και παρρησία ανεξάρτητα από τους διωγμούς που εξα-πολύονται εναντίον τους. Ο Σωκράτης βρέθηκε σε παρόμοια θέση και είπε στους δικαστές του απολογούμενος: «πρέπει να πειθαρχώ στον Θεό μάλλον παρά σε εσάς».
Η αλήθεια είναι δύναμη ακατανίκητη και φυσικά μόνο εκείνος που την έχει και στηρίζεται πάνω της μπορεί να έχει την παρρησία αυτή.
Αλλά η αλήθεια για τον χριστιανό δεν είναι μόνο μία αφηρημένη έννοια. Είναι μία πρακτική δύναμη. Δεν είναι αρκετό να μιλάει κανείς για την αλήθεια. Την αλήθεια πρέπει να την εφαρμόζει και στη ζωή του.
Ο Θεός είναι αληθινός, είναι η αλήθεια. Ο Χριστός είπε:«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή». Συνεπώς εκείνος που ζει σύμφωνα με την αλήθεια, ζει κατά Χριστόν, και ο ζων κατά Χριστόν, λαμβάνει θάρρος και δύναμη και παρρησία, όσο και αν διώκεται. Θα λέει πάντοτε: «Κύριε δος μου το πνεύμα Σου να μη δειλιώ στους διωγμούς αλλά να λαλώ την αλήθεια με παρρησία». Εχει και την διαβε-βαίωση του Χριστού ότι: «Δεν είσθε εσείς που μιλάτε, αλλά το πνεύμα του Πατέρα σας που μιλάει μέσα σας»(Ματθ 10:20).
ΙΙΙ. Διωκόμενοι οι χριστιανοί δίνουν τη Χριστιανική τους Μαρτυρία. «Δεν δυνάμεθα» είπαν οι Απόστoλοι Πέτρος και Ιωάννης, να μην λαλώμεν όσα είδομεν και ακούσαμεν».
Στη ζωή κάθε Χριστιανού υπάρχουν πράγματα που είδε και άκουσε, πράγματα που εξελίχθηκαν μέσα στην καρδιά και την συνείδησή του. Είναι η καρδιά του που αναγεννήθηκε, που αποκήρυξε το παρελθόν και άρχισε μία νέα ζωή με βάση τον Χριστό.
Δεν είναι πάντοτε ανάγκη να διακηρύττει ο Χριστιανός τι είναι, αρκεί εκείνο που είναι, να το δείχνουν οι πράξεις του, και εκείνο που πράττει, να είναι απόρροια της ενέργειας του Χριστού στην καρδιά του. Είναι πλέον αδιαφιλονίκητη αλήθεια, ότι ο Χριστιανός μέσα στον αμαρτωλό και πονηρό κόσμο, αποτελεί ένα περίεργο φαινόμενο που θεωρείται επικίνδυνο από τους ανθρώπους του κόσμου. Και γι’ αυτό επισύρει εναντίον του την οργή, τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς, τους διωγμούς, και πολλές φορές τον θάνατο, Αυτά όμως δεν θα τον πτοήσουν, εάν ο Χριστός πράγματι ζει και κυριαρχεί στην ζωή του. Αντίθετα θα κάνουν την μαρτυρία του, για τον Χριστό, εντονότερη, πιο θαρραλέα και αποτελεσματικότερη.
Ακριβώς αυτή η μαρτυρία των ανθρώπων, που πήγαιναν στον θάνατο ήρεμοι, γαλήνιοι, θαρραλέοι, με εκφράσεις αγάπης και συγχωρήσεως για τους δημίους και τους διώκτες τους, αυτή η μαρτυρία ήταν δύναμη ακατανίκητη, που κατέρριψε κάθε πρόληψη, εχθρότητα και εναντιότητα.
Διώκονται σήμερα οι χριστιανοί;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Μάλιστα και σήμερα οι Χριστιανοί διώκονται! Διώκονται και οδηγούνται στον θάνατο σε πολλά μέρη του κόσμου. Διαβάστε και θα πληροφορηθείτε!
Καλά, θα πείτε. Αυτά μπορεί να συμβαίνουν σε άλλες χώρες. Στην Χώρα μας τι άραγε συμβαίνει; Απαντώ ευθέως: Στη σύγ-χρονη Ελλάδα διώκεται και ο Χριστός και η Εκκλησία του Χριστού! Βέβαια εδώ δεν έχουμε βίαιους θανάτους των πιστών, δεν έχουμε μάρτυρες. Έχουμε όμως το Μαρτύριο της συνει-δήσεως. Πολλοί πιστοί άνθρωποι, υποβάλλονται στο μαρτύριο της παραγνωρίσεως και του παραγκωνισμού. Ο Χριστός και σήμερα στη χώρα μας, διώκεται! γι αυτό:
- Από τις ταυτότητές μας βγἠκε η ένδειξη "χριστιανός Ορθόδοξος".
- Από μερικές σχολικές αίθουσες αφαιρέθηκε η εικόνα του Χριστού.
- Σε μερικά Σχολεία καταργήθηκε η πρωινή προσευχή.
- Καταργήθηκε ολοσχερώς ο κατά Κυριακήν εκκλησιασμός των σχολείων.
- Κατά τον εορτασμό της εορτής των Γραμμάτων, δηλ. της εορτής των Τριών Ιεραρχών, ο εκκλησιασμός περιορίσθηκε. Εκ-κλησιάζεται μόνο μία μικρή αντιπροσωπεία από κάθε Σχολείο, κυρίως οι παραστάτες της Σημαίας! Ούτε και οι εκπαιδευτικοί δεν προσέρχονται στην Εκκλησία!
- Η επίγνωση των αληθειών της πίστεώς μας και γενικώτερα η θρησκευτική παιδεία του Λαού μας είναι επιδερμική, επιφανειακή και επίπλαση! Η σχέση με την Εκκλησία δεν είναι οργανική και βαθειά!
- Τα ιερά Μυστήρια τόσο του Γάμου όσο και της Βαπτίσεως ἐπαψαν να έχουν τον βαθύ μυστηριακό τους χαρακτήρα! Δεν αποτελούν πλέον σύναξη της εκκλησιαστικής Κοινότητας για να προσευχηθεί, είτε για το ζευγάρι των Νέονύμφων, είτε για το νεοφώτιστο Νήπιο! Εξέπεσαν και έγιναν κοσμικά γεγονότα! Κατάντησαν να είναι μία ευκαιρία επιδείξεως, χλιδής και ασέμνου ενδύσεως, δηλ. του ημίγυμνου γυναικείου σώματος! Οι Ναοί κατάντησαν «πασαρέλες».
- Το μάθημα των Θρησκευτικών το πολεμούν! Θέλουν να το καταργήσουν από τα σχολεία! Τείνει να γίνει μάθημα Θρησκει-ολογίας, ενώ προσπαθούν να καθιερώσουν το μάθημα της Γιόγκα!
- Από το Σύνταγμα της Ελλάδος κατάβάλλεται προσπάθεια να αφαιρεθεί η επίκληση του ονόματος της Παναγίας Τριάδος!
- Οι Επίσκοποι και οι Ιερείς μας δέχονται την περιφρόνηση των πολλών, μερικές φορές και προπηλακίζονται! Και για επιβεβαίωση θα σας αναφέρω φράσεις ενοριτών μας, με τις οποίες απευθύνθηκαν προς τον Εφημέριό τους: «Είσαι τρελός»! «Είσαι διάβολος»! «Είσαι τράγος»! «Κολοκύθα να πας στο διάολο»!
- Η Μασσωνία κυριαρχεί παντού, σε όλα τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, και κατακλύζει τα πάντα!
- Οι αιρέσεις, εν ονόματι της ελευθερίας, ενεργούν ανενόχλητες το ψυχοφθόρο έργο τους!
- Η συζήτηση περί χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας επανέρχεται όλο και πιο συχνά στην επικαιρότητα. Οι συζητήσεις γίνονται όλο και πιο έντονες. «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Και βέβαια να χωρίσει η Εκκλησία από το κράτος. Να δούμε ποιος θα ζημιώσει, η Εκκλησία ή το κράτος;
- Στις μέρες ακούγεται ότι θα φορολογηθεί και η Εκκλησία! Οι αυτοκράτορες, οι Βασιλείς και οι Τσάροι, «τα φαντάσματα του παρελθόντος», όπως τους αποκαλούν, όχι μόνο έκτιζαν Μοναστήρια και Εκκλησίες, αλλά τα χρηματοδοτούσαν και τα συντηρούσαν, ενώ οι δημοκρατικές δυνάμεις τα φορολογούν. Ας προβληματισθούν. Πού είναι ο υπουργός Τρίτσης και οι νόμοι του;
- Η Εκκλησία του Χριστού χλευάζεται και απωθείται στο περιθώριο της ζωής!
Διώκονται λοιπόν οι Χριστιανοί στην Ορθόδοξη Ελλάδα; Ναι! Διώκονται ύπουλα και έντεχνα! Διώκονται οι ευσεβείς, οι έντι-μοι, οι σώφρονες, οι αφωσιωμένοι στο στεφάνι τους, οι αγνοί και οι άμεμπτοι!
Δόξα τω Θεώ! Εμεἰς, Αγαπητοί μου, οι πραγματικοί Χριστιανοί, θα υπομένουμε την ταπείνωση, τον ευτελισμό, την περιφρόνηση, την αδικία! Η ιστορία των 20 αιώνων της Εκκλησίας το αποδεικνύει. Εκείνους τους οποίους ευλογεί ο Χριστός, «ο κόσμος» τους κατα-ράται, τους καταδιώκει. Τα παλληκάρια του Χριστού δεν θέλουν, δεν ζητούν τη φιλία του κόσμου. Προχωρούν ατρόμητοι στρατιώτες στην παράταξη του Χριστού και λαμπρύνουν το στράτευμα της Εκκλησίας του Χριστού, διότι ο Θεός τους ενδυναμώνει, διότι σ’αυτούς «εχαρίσθη ου μόνον το εις Χριστόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ Αυτού πάσχειν», όπως ακριβώς και ο σήμερα εορταζόμενος Μεγαλομάρτυρας, άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης. ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου